Teraz do wszystkich płatnych Serwisów internetowych Wydawnictwa Podatkowego GOFIN loguj się w jednym. Po zalogowaniu znajdziesz menu z linkiem do swojego konta abonenta i dodatkowych opcji. środa, 22 listopada 2023 r. Umowa w naszym przypadku oznacza akceptację regulaminu naszych usług. Jeśli zatem akceptuje Pani/Pan umowę na Szablon Rachunku Przepływów Pieniężnych. Wzorów rachunków przepływów pieniężnych jest pełno. I po polsku, i po angielsku. Musicie bowiem wiedzieć, że Cashflow Statement i budżet domowy w finansach osobistych jest prawie tym samym dokumentem. Różnica między rachunkiem przepływów pieniężnych, a budżetem jest taka, że Odpowiedź: Kwota amortyzacji wykazywana w rachunku przepływów pieniężnych musi się równać kwocie tej pozycji wykazywanej w rachunku zysków i strat. Uzasadnienie: Zgodnie z Krajowym Standardem Rachunkowości nr 1 "Rachunek przepływów pieniężnych", stanowiącym załącznik do komunikatu nr 5 Ministra Finansów z dnia 28 czerwca 2011 Otrzymane dotacje należy wykazać zgodnie z przeznaczeniem dotacji w różnych pozycjach rachunku przepływów pieniężnych. Przykładowe pozycje zostały wskazane w tabeli. Otrzymana przez Analiza przypadków strumieni pieniężnych. Sytuację finansową przedsiębiorstwa, opierając się na danych z rachunku przepływów pieniężnych, możemy opisać za pomocą ośmiu wariantów przedstawionych w tabeli 1. Warianty te otrzymano, zestawiając wynik przepływów pieniężnych dla trzech rodzajów działalności: operacyjnej Vay Tiền Nhanh Ggads. Data publikacji: 2006-10-20 Jesteśmy spółką z Z mocy prawa nie mamy obowiązku sporządzania rachunku przepływów pieniężnych, ale na polecenie rady nadzorczej przygotowujemy to sprawozdanie stosując metodę pośrednią. Czy otrzymanie środków trwałych w formie darowizny wpływa na prawidłowe sporządzenie rachunku przepływów pieniężnych? Niektóre z tych środków zostały zamortyzowane jednorazowo, a inne amortyzujemy metodą liniową. Gdzie w rachunku przepływów pieniężnych wykazuje się ewentualne korekty?PROBLEM RADA Głównym celem sporządzania rachunku z przepływów środków pieniężnych jest przedstawienie operacji powodujących wpływy i wydatki pieniężne. Dlatego otrzymanie środków trwałych w formie darowizny nie wpływa na prawidłowe sporządzenie rachunku. Jedynie dokonane odpisy amortyzacyjne będą korygowały wynik finansowy, ... Firmy, które prowadzą pełną księgowość, mają wiele obowiązków wynikających z konieczności przedstawiania swoich danych finansowych. Sporządzane są sprawozdania finansowe i bilans, z których dowiadujemy się dużo na temat kondycji danego przedsiębiorstwa. Oprócz tych dokumentów jest przeprowadzana w określonych firmach analiza cash flow (rachunek przepływów pieniężnych). Pozwala ona na określenie bardziej szczegółowo, jaki jest stan płynności finansowej danego zakładu. Cash flow — co to jest? Cash flow oznacza rachunek przepływów pieniężnych. Jest to jeden z elementów sprawozdania finansowego lub analizy finansowej biznesplanu. Bardzo często uzupełnia on bilans oraz rachunek zysków i strat. Ponadto ocenia stan płynności finansowej firmy i jej zyskowność. Robi to przede wszystkim w sposób bardziej przejrzysty niż wymienione dokumenty. Co zawiera cash flow? Cash flow, czyli rachunek przepływów pieniężnych prezentuje przepływy pieniężne w zakresie trzech grup działalności tj. operacyjnej, inwestycyjnej i finansowej. Przepływy pieniężne z działalności operacyjnej Działalność ta należy do podstawowych danego przedsiębiorstwa. Dotyczy ona głównie produkcji i sprzedaży produktów lub usług klientom. Uwidacznia ona skuteczność przedsiębiorstwa w tworzeniu przepływów pieniężnych z działalności podstawowej, bez brania pod uwagę transakcji mających charakter jednorazowy np. sprzedaż lub zakup środków trwałych, bądź niezwiązanych z podstawową działalnością. Do grupy operacyjnej zalicza się przede wszystkim: przepływy ze sprzedaży dóbr i usług,wypływy z tytułu zapłaty dostawcom za dostawy towarów i materiałów,wypłaty wynagrodzeń dla pracowników,wypływy z tytułu podatków i opłat. Przepływy pieniężne z działalności inwestycyjnej Przepływy pieniężne działalności inwestycyjnej to głównie: zakup i sprzedaż środków trwałych,udzielanie pożyczek oraz otrzymywanie ich spłat,zakup i sprzedaż udziałów i akcji innych podmiotów gospodarczych. Przepływy pieniężne z działalności finansowej W tej grupie znajdują się tylko przepływy pieniężne związane z finansowaniem przedsiębiorstwa tj.: przychody z emisji udziałów i akcji,przychody z emisji papierów dłużnych,wypływy: z tytułu wypłaty dywidend, wykupu akcji własnych przedsiębiorstwa i z tytułu spłaty pożyczek i kredytów. W zależności od zastosowanych norm rachunkowości, a także prowadzonej polityki rachunkowości firmy, klasyfikacja cash flow może być też różna. Na przykład według IFRS (ang. International Financial Reporting Standard) odsetki od zaciągniętych przez firmę pożyczek wykazuje się w przepływach z działalności operacyjnej, gdy tymczasem zgodnie z polską Ustawą o Rachunkowości winny być one wykazywane w przepływach z działalności finansowej. Po co jest cash flow Rachunek wyników i bilans, pomimo dużej ilości informacji nie wyczerpuje jednak tematu. Te części sprawozdania finansowego zawierają wiele wartości szacunkowych, takich jak rezerwy, odpisy aktualizujące, wyceny, przyjęte stawki amortyzacyjne itp., przez co mogą zniekształcać rzeczywistość oraz ukazywać niedokładny obraz z punktu widzenia płynności przedsiębiorstwa. Tymczasem rachunek przepływów pokazuje jedynie rzeczywiste przepływy środków pieniężnych przedsiębiorstwa w danym okresie, ponieważ jest sporządzony metodą kasową. Uzupełnia on zatem sprawozdanie finansowe o elementy niepokazane w rachunku wyników i bilansie. Podmioty korzystające z cash flow Cash flow jest szczególnie przydatne dla potencjalnych kredytodawców, kontrahentów rozważających udzielenie kredytu kupieckiego, a także przyszłych inwestorów. Mogą ocenić kondycję przedsiębiorstwa, jego zdolność do tworzenia przepływów pieniężnych w przyszłości, a także oszacować ryzyko przy udzieleniu przedsiębiorstwu kredytów. Metody sporządzania cash flow Wyróżniamy dwie metody przygotowywania rachunku przepływów pieniężnych: metodę bezpośrednią i metodę pośrednią. Obie z nich pozwalają na uzyskanie takich samych wyników. Różnią się sposobem przedstawienia przepływów pieniężnych z działalności operacyjnej. Natomiast pozostałe przepływy pieniężne prezentuje się jednakowo. Z praktyki wynika, że metodę pośrednią wykorzystuje się znacznie częściej niż metodę bezpośrednią. Metoda bezpośrednia W metodzie bezpośredniej przedstawia się poszczególne grupy rzeczywistych wpływów i wydatków pieniężnych. W tym przypadku w cash flow z działalności operacyjnej wykazuje się wpływy takie jak: ze sprzedaży, z tytułu dostaw i usług, z tytułu wynagrodzeń i z tytułu podatków i opłat, reklamowe. Uważa się, iż ta metoda pokazuje więcej danych na temat zdarzeń, które miały miejsce w przedsiębiorstwie w ciągu danego okresu sprawozdawczego. Wynika to z faktu, że dzięki pogrupowaniu w niej przepływów ze względu na ich źródło pozyskania i cel wydatkowania pozwala ona znacznie skuteczniej przewidywać przyszłe przepływy pieniężne przedsiębiorstwa. Metoda pośrednia Metoda pośrednia cash flow polega na tym, że wychodząc z zysku netto lub według niektórych sposobów od zysku z działalności operacyjnej, dokonuje się odpowiedniej korekty. Jest ona tak wykonywana, aby wyeliminować wszystkie elementy, które miały wpływ na wynik finansowy, ale nie wykazywały charakteru pieniężnego. Podstawowe zasady dokonywania tego typu korekt są następujące: zmniejszenie niepieniężnych aktywów bieżących dodaje się do wyniku finansowego,zwiększenie niepieniężnych aktywów bieżących odejmuje się od wyniku finansowego,zmniejszenie zobowiązań odejmuje się od wyniku finansowego,zwiększenie zobowiązań dodaje się do wyniku finansowego. Następnie koszty, które nie są odzwierciedlone w odpływie środków pieniężnych, w rezultacie dodaje się z powrotem do wyniku finansowego (np. amortyzacja za dany okres). Dodatkowo przychody niemające odzwierciedlenia w przepływach finansowych odejmuje się od wyniku finansowego. Zależnie od różnych sytuacji mających miejsce w przedsiębiorstwie, mogą okazać się niezbędne różne, szczególne korekty. Oceniając tę metodę, należy zwrócić uwagę na to, że nie daje ona tyle informacji z punktu widzenia przedstawienia procesów, jakie zaszły w przedsiębiorstwie, jak metoda bezpośrednia. Natomiast znacznie lepiej prezentuje ona związek pomiędzy rachunkiem wyników a przepływami pieniężnymi, rozkładając ten wynik na elementy. W ten sposób pokazuje, które z transakcji na niego wpływających nie mają charakteru pieniężnego. Rachunek przepływów pieniężnych cash flow obiema metodami wylicza się na podstawie określonych wzorów zgodnie z polską Ustawą o Rachunkowości. Transkrypcja filmu videoW poprzednim filmie, wykorzystując zasadę memoriałową rachunkowości, mieliśmy 200$ zysku w miesiącu 2, ale jak zauważyliśmy, w tym samym miesiącu stan naszej gotówki spadł ze 100$ do minus 100$, więc w rzeczywistości straciliśmy 200$ gotówki. Jak możemy zrozumieć tę sytuację, kiedy wydaje się, że zarobiliśmy 200$ zysku, ale straciliśmy 200$ gotówki? Możemy pogodzić te dwie informacje dzięki rachunkowi przepływów pieniężnych. Zajmijmy się więc rachunkiem przepływów pieniężnych, który tutaj przedstawię. Zacznijmy od zysku netto albo lepiej od stanu gotówki, który mieliśmy na początku, więc przepiszmy go z tego stanu gotówki do drugiego stanu gotówki. Powiedzmy, że mamy ilość gotówki na początku, czyli 100$. Następnie, interpretując w najprostszy sposób z możliwych, zysk netto teoretycznie powinien być pieniędzmi, które otrzymujesz albo przynajmniej jakimś rodzajem zysku. Zwiększają się twoje aktywa albo przynajmniej księgujesz tak, jakby twoje aktywa się zwiększały. Tak więc następnie otrzymujesz swój zysk netto w danym okresie. W tym momencie bierzemy wszystko, co zostało zapisane w rachunku zysków i strat. Tam mieliśmy 200$ zysku netto i teraz musimy uzgodnić tę część, poniewać gdyby to było wszystko, co otrzymaliśmy, wtedy powinniśmy mieć 300$ gotówki na koniec okresu, której oczywiście nie mamy. Musimy zatem przeprowadzić uzgodnienie, patrząc na zmiany różnych pozycji w bilansie. Zatem tutaj mieliśmy zmianę netto w wielkości należności. Odnotowaliśmy wzrost naszych należności. Nazwę to wzrostem ARAR jest skrótem od AR jest skrótem od 'accounts receivable', czyli należności. Pomyślmy nad tym, kiedy nasze należności rosną, znaczy to, że pozwalamy innym ludziom, żeby byli nam winni pieniądze, czyli w tym wypadku pozwalamy im posiadać nasze 400$. Jeżeli nie pozwolilibyśmy ludziom na to, mielibyśmy tę gotówkę, więc wygląda to jakbyśmy odwlekali w czasie moment otrzymania naszej gotówki. To jest te 400$, których nie otrzymałeś, a mógłbyś otrzymać, gdybyś nie pozwolił pewnej osobie opóźnić terminu, w którym ona tobie zapłaci. Zatem wzrost należności oznacza tym momencie mniej gotówki niż mógłbyś posiadać, zatem to jest ujemny przepływ 400$ w rachunku. Nie mieliśmy innych zmian, nie wyszczególniliśmy nawet zobowiązań handlowych; to jest w istocie spychanie obowiązku płacenia ludziom na innych ludzi, ale nawet nie wspomniałem o tym w poprzednim przykładzie. Nie ma innych zmian w zobowiązaniach, więc to jest jedyna korekta, której dokonujemy. Jeśli to robimy, co czasamy nazwane będzie wykorzystaniem gotówki albo jej odejmowaniem, istnieją różne sposoby, nazewnictwa w różnych sytuacjach, ale ostatecznie otrzmujemy gotówkę netto z działalności operacyjnej. Tutaj możemy zobaczyć, kiedy dodamy gotówkę z działalności operacyjnej 200$ minus 400$, sumuję tutaj te zapisy, otrzymujemy minus 200$, więc gdy gotówka na początku wynosiła 100$, i mieliśmy minus 200$ z działalności operacyjnej. Otrzymujemy tyle samo, ile mielibyśmy po księgowaniu gotówki. Mielibyśmy minus 200$ gotówki z działalności operacyjnej i wtedy, jeśli zaczynaliśmy mając 100$ gotówki i wydaliśmy 200$, stan końcowy naszej gotówki wyniesie minus 100$. Ta krótka kalkulacja, którą tutaj przeprowadziłem jest uzgodnieniem pomiędzy dodatnim zyskiem w wysokości 200@ i ujemnym stanem gotówki. To pokazuje, jak przeszliśmy od początkowego stanu gotówki do końcowego. To jest rachunek przepływów pieniężnych, a zatem znacie już 3 najważniejsze elementy sprawozdania finansowego. Jednym z elementów sprawozdania finansowego, zgodnie z art. 45 ustawy o rachunkowości, dla jednostek podlegających badaniu jest sprawozdanie z przepływów pieniężnych. Szczegółowe wytyczne co do jego sporządzenia zostały opisane w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 1 (KSR 1). Polskie regulacje przewidują możliwość sporządzania sprawozdania z przepływów pieniężnych (zwanym dalej CF) w jednej z dwóch wersji: w formie bezpośredniej i pośredniej. Z uwagi na tradycję oraz sposób zorganizowania planu kont w naszym kraju, najczęściej wykorzystywaną wersją jest pośredni rachunek przepływów pieniężnych. O ile zawartość merytoryczna poszczególnych pozycji nie powoduje zazwyczaj wątpliwości, to samo techniczne sporządzenie rachunku przepływów często przysparza wielu problemów. Sporządzając rachunek przepływów metodą klasyczną, w pełni na podstawie przepisów KSR nr 1, bardzo częstą sytuacją jest brak zgodności wyliczonych przepływów z bilansową zmianą stanu środków pieniężnych. W celu uniknięcia tego problemu, autor pragnie zaproponować alternatywną metodę ustalania przepływów pieniężnych w oparciu o zmiany stanu pozycji księgowych. Metoda ta gwarantuje zgodność pomiędzy bilansową zmianą stanu środków pieniężnych a przepływami oraz znacznie upraszcza sporządzenie not dla przepływów pieniężnych. Metoda zmian stanu zakłada zasadniczo trzy etapy prac, mające na celu przejście od zmian stanu na kontach do rzeczywistych przepływów pieniężnych zaprezentowanych zgodnie z wymogami KSR 1. Na te etapy składają się: ujęcie zmian stanu wszystkich pozycji bilansowych za wyjątkiem środków pieniężnych w arkuszu rachunku przepływów pieniężnych, co doprowadza do zgodności wykazanych przepływów z bilansową zmianą stanu środków pieniężnych, sporządzenie tabel z wykazaniem poszczególnych czynników, które złożyły się na różnice pomiędzy bilansem otwarcia a bilansem zamknięcia wybranych pozycji, korekty prezentacyjne w oparciu o sporządzone tabele na etapie II, mające na celu zadośćuczynienie wymogom KSR 1. Dzięki takiemu podziałowi pracy możliwe jest łatwe prześledzenie prawidłowości sporządzenia rachunku przepływów oraz wypełnienie not, które wymagają ujawnienia różnic pomiędzy bilansową zmianą stanu pozycji a zmianą stanu wykazaną w przepływach pieniężnych. ETAP I: ujęcie zmian stanu Podstawową zasadą rachunkowości jest to, że suma aktywów w bilansie zawsze musi być zgodna z sumą pasywów. Taka sama sytuacja związana jest ze zmianą tych pozycji w ciągu okresów, tj. wzrost aktywów musi być identyczny jak wzrost pasywów. W oparciu o tę prawidłowość możliwe jest ustalenie zmiany stanu środków pieniężnych tak, jak zaprezentowano w przykładzie nr 1. Przykład 1 Uproszczony bilans spółki na oraz przedstawia się następująco: Pozycja Zmiana stanu Aktywa trwałe +200 Zapasy 500 650 -150 Należności 550 300 +250 Środki pieniężne 100 150 -50 RAZEM AKTYWA +250 Kapitał własny +100 Rezerwy 200 450 -250 Zobowiązania 650 250 +400 RAZEM PASYWA +250 Można więc stwierdzić, że: zmiana stanu pasywów (+250) minus zmiana stanu aktywów trwałych (+200), minus zmiana stanu zapasów (-150) minus zmiana stanu należności (+250) równa się: 250 – (200-150+250) = -50 Powyższa kwota jest tożsama ze zmianą stanu środków pieniężnych. Pierwszy etap sporządzania rachunku przepływów pieniężnych metodą zmian stanu polega więc na naniesieniu cząstkowych zmian stanu poszczególnych pozycji do arkusza z wyliczeniem przepływów. Należy jednak pamiętać o tym, że zmiany stanu aktywów wykazywane będą z minusem, natomiast zmiany stanu pasywów z plusem. Istotną różnicą w stosunku do wyliczania CF jest to, że wykazujemy zmiany stanu wszystkich pozycji, w tym także kredytów i pożyczek, inwestycji, aktywów trwałych itp., które normalnie nie są wykazywane w zmianach stanu. Ważną kwestią jest także wykazanie ww. zmian stanu w odpowiedniej pozycji, tak aby już na tym etapie rozbieżność z KSR 1 była jak najmniejsza. Poniżej zestawiono propozycję co do przypisania poszczególnych zmian stanu do pozycji rachunku przepływów. Pozycja bilansu Pozycja w przepływach pieniężnych (metoda pośrednia) Wartości niematerialne i prawne Nabycie wartości niematerialnych i prawnych oraz rzeczowych aktywów trwałych Rzeczowe aktywa trwałe Nabycie wartości niematerialnych i prawnych oraz rzeczowych aktywów trwałych Inwestycje długoterminowe Na aktywa finansowe RMK Zmiana stanu RMK Zapasy Zmiana stanu zapasów Należności handlowe Zmiana stanu należności Należności pozostałe Zmiana stanu należności Kapitał własny Dywidendy i inne wypłaty na rzecz właścicieli Rezerwy Zmiana stanu rezerw Zobowiązania handlowe Zmiana stanu zobowiązań krótkoterminowych, z wyjątkiem pożyczek i kredytów Zobowiązania pozostałe Zmiana stanu zobowiązań krótkoterminowych, z wyjątkiem pożyczek i kredytów Zobowiązania finansowe (pożyczki, kredyty, leasing itp.) Zmiana stanu zobowiązań krótkoterminowych, z wyjątkiem pożyczek i kredytów RMP Zmiana stanu RMK Przy takiej prezentacji należy pamiętać, że kredyty i pożyczki na I etapie wykazane są w działalności operacyjnej, pomimo że jest to niezgodne z krajowym standardem. Na kolejnych etapach ta pozycja zostanie wyłączona i zaprezentowana w działalności finansowej. Przykład 2 prezentuje ujęcie zmian stanu w CF, zgodnie z powyższym zestawieniem. Przykład 2 Spółka posiada uproszczony bilans analogiczny do bilansu z przykładu nr 1. Ujęcie zmian stanu bilansu w CF jest zatem następujące: Pozycja CF Pozycja bilansu Kwota Działalność operacyjna Zmiana stanu rezerw Rezerwy -250 Zmiana stanu zapasów Zapasy +150 Zmiana stanu należności Należności -250 Zmiana stanu zobowiązań krótkoterminowych, z wyjątkiem pożyczek i kredytów Zobowiązania +400 Razem +50 Działalność inwestycyjna Nabycie wartości niematerialnych i prawnych oraz rzeczowych aktywów trwałych Aktywa trwałe -200 Razem -200 Działalność finansowa Dywidendy i inne wypłaty na rzecz właścicieli Kapitały własne +100 Razem +100 Przepływy pieniężne razem -50 Bilansowa zmiana środków pieniężnych -50 Jak widać w powyższej tabeli, udało się sporządzić zamykające się wewnętrznie przepływy pieniężne, które następnie zostaną doprowadzone do pełnej zgodności z KSR 1. ETAP 2 – zestawienie tabeli ruchów Na tym etapie niezbędne jest zebranie danych na temat zdarzeń, do których faktycznie doszło w spółce w ciągu okresu. Dane te będą służyły do wyjaśnienia zmian w poszczególnych kategoriach, np. kredytach i pożyczkach pomiędzy bilansem otwarcia a końcem okresu. Etap ten jest niezwykle ważny, ponieważ umożliwia następnie, w etapie III, sporządzenie sprawozdania zgodnego ze standardami krajowymi. Zasadniczymi pozycjami wymagającymi wyjaśnienia są wszystkie pozycje, które zgodnie z metodą klasyczną nie byłyby zaprezentowane w działalności operacyjnej. Do takich pozycji w bilansie należą: inwestycje finansowe, udzielone pożyczki, zobowiązania z tytułu kredytów i pożyczek, inne zobowiązania finansowe (np. leasing), RMP (np. dotacje). Generalnie, główną przyczyną zmian w ciągu roku mogą być następujące kwestie: zwiększenie kapitału/zakup, spłata kapitału/sprzedaż, naliczenie odsetek, spłata odsetek. Uzgodnienie tego typu należy przygotować dla wszystkich pozycji, których przykłady opisano powyżej. Sporządzenie tabelek z uzgodnieniem zaprezentowano w przykładzie nr 3. Przykład 3 Dla spółki opisanej w przykładzie nr 1 i 2 stwierdzono, co następuje: spółka posiadała zobowiązanie z tytułu pożyczki o saldzie 100 na i 450 na Spółka dokonała spłaty kapitału pożyczki w wysokości 50, zaciągnęła nową pożyczkę na kwotę 400 oraz naliczyła i zapłaciła odsetki w wysokości 100, spółka w 2016 roku zainwestowała w akcje kwotę 200, co zostało ujęte w aktywach trwałych, spółka osiągnęła w 2016 rok zysk w wysokości 150 i wypłaciła dywidendę w wysokości 150 z wyniku roku poprzedniego. Spółka wyemitowała także nowe akcje o wartości 100. Poniżej sporządzono tabele zmian w okresie dla poszczególnych pozycji: Zobowiązania z tyt. pożyczek Inwestycje długoterminowe Kapitał własny BO 100 0 Zwiększenie/zakup +400 +200 +100 Zmniejszenie/spłata -50 Naliczenie odsetek +100 Spłata odsetek -100 WF za 2016 rok +150 Zapłata dywidendy -150 BZ 450 200 Zmiana stanu +350 +200 +100 Na podstawie tak sporządzonego zestawienia możliwe będzie na etapie III prawidłowe zaprezentowanie danych. Dodatkowo na etapie II spółka powinna zebrać różnorodne inne dodatkowe dane, takie jak wysokość amortyzacji, zmiana stanu zobowiązań inwestycyjnych, ewentualne kompensaty zobowiązań z należnościami, odpisy aktualizujące środki trwałe itp. ETAP III – korekty prezentacyjne Posiadając uzgodniony CF do zmiany stanu środków pieniężnych oraz pełnię wiedzy co do zdarzeń w spółce, możliwe jest na etapie III takie skorygowanie CF, aby było ono zgodne z KSR 1. Z uwagi na przejrzystość, autor zaleca wprowadzanie poszczególnych korekt w kolejnych kolumnach. Ponieważ przepływy są już zgodne z bilansową zmianą stanu środków pieniężnych, to każda korekta w każdej kolumnie powinna sumować się do zera, czyli jeżeli w jednym wierszu dodaje się pewną kwotę, to w innym wierszu ta kwota powinna być ujęta z przeciwnym znakiem. Mechanizm funkcjonowania korekt został zaprezentowany w przykładzie 4. Przykład 4 Zaprezentowano korektę związaną z otrzymanymi pożyczkami dla spółki z przykładów wcześniejszych. Spółka wykazała zmianę stanu zobowiązań w wysokości +400, z czego zmiana stanu z tytułu pożyczek wynosi +350, a więc zmiana stanu pozostałych zobowiązań wynosi +50. W poniższej tabeli ujęto poszczególne korekty. Pozycja CF Kwota Spłata kapitału Nowe pożyczki Naliczenie odsetek Spłata odsetek Po korektach Działalność operacyjna Odsetki i udziały w zyskach +100 +100 Zmiana stanu zobowiązań +400 +50 -400 +100 -100 +50 Działalność finansowa Kredyty i pożyczki +400 +400 Spłaty kredytów i pożyczek -50 -50 Odsetki -100 -100 Przepływy pieniężne razem -50 0 0 0 0 Bilansowa zmiana środków pieniężnych -50 Korekta z tytuły spłaty kapitału została wykazana z minusem w działalności finansowej, ze względu na to, że jest to realny wypływ pieniędzy ze spółki. Następnie skorygowano z przeciwnym znakiem zmianę stanu zobowiązań z uwagi na to, że pierwotnie, na etapie I, zmianę stanu pożyczek ujęto łącznie ze wszystkimi zobowiązaniami. Korektę z tytułu zaciągnięcia nowych pożyczek wykazano w działalności finansowej ze znakiem dodatnim ze względu na to, że jest to wpływ gotówki do spółki. Następnie skorygowano zmianę stanu zobowiązań z uwagi na grupowanie na etapie I. Korektę z tytułu naliczenia odsetek za 2016 rok wykazano z plusem w pozycji działalności operacyjnej, ponieważ w wyniku finansowym zostały one ujęte jako koszt, a z uwagi na to, że nie są one przepływem pieniężnym, a jedynie kosztem, nie powinny mieć wpływu na CF. Korekta ta dokonuje się automatycznie poprzez wyłączenie zmiany stanu pożyczek do zmiany stanu zobowiązań na etapie I, jednakże KSR 1 wymaga wykazania tego tytułu w pozycji korekta ta ma więc na celu prezentacyjne jej przesunięcie do odpowiedniego wiersza. Ostatnia korekta polega na ujęciu zapłaconych odsetek w działalności finansowej ze znakiem ujemnym (jako wypływ gotówki) i następnie skorygowaniu zmiany stanu pożyczek ze znakiem przeciwnym, analogicznie jak w poprzednich kolumnach. W konsekwencji wszystkie korekty sumują się w wierszach do 0, a więc nie zmieniają łącznej sumy przepływów pieniężnych. Dodatkowo w pozycji zmiany stanu zobowiązań pozostał jedynie wpływ zmiany stanu zobowiązań handlowych i innych, która powinna być prezentowana w tym miejscu. Analogicznie jak w przykładzie 4 należy postępować ze wszystkimi korektami. Poniżej zestawiono i omówiono najczęściej pojawiające się korekty na tym etapie, wraz z uzasadnieniem. Korekta zysku za okres – WF za okres powinien być wykazany w działalności operacyjnej, dlatego należy go przesunąć ze zmiany stanu kapitałów własnych do pozycji zysk (strata) netto. Korekta amortyzacji – amortyzacja jest kosztem niepieniężnym, wpływa jednakże na zmianę stanu ŚT i WNIP. W związku tym zmianę stanu należy skorygować in minus, a samą amortyzację wykazać w pozycji Amortyzacja ze znakiem dodatnim. Korekta o sprzedaż/likwidację ŚT i WNIP – przepływem pieniężnym w przypadku tej transakcji są jedynie wpływy ze sprzedaży, dlatego należy skorygować zmianę stanu ST i WNIP o wartość netto, przychody ze sprzedaży wykazać ze znakiem dodatnim w pozycji Wpływy ze sprzedaży, natomiast wynik całej transakcji powinien korygować działalność operacyjną w pozycji Wynik z działalności inwestycyjnej. Korekta o zmianę stanu zobowiązań i należności inwestycyjnych – korekta związana jest z faktem, że samo ujęcie faktury na ŚT lub ŚT w budowie nie oznacza jeszcze realnego wypływu gotówki. Faktura taka jednak wpływa na zmianę stanu, dlatego należy wyłączyć z niej te dokumenty, które nie zostały zapłacone w ciągu roku. Zmiana stanu zobowiązań inwestycyjnych będzie korygowała pozycję oraz 8, natomiast zmiana stanu należności inwestycyjnych (nieotrzymanych płatności za sprzedane aktywa) będzie korygowała pozycje oraz Zmiany stanu mogą być zarówno ujemne, jak i dodatnie, dlatego znaki korekty mogą być różne. Analogiczna korekta będzie miała miejsce w przypadku sprzedaży i zakupu innych aktywów, np. inwestycji. Korekta o umowy leasingowe – umowy leasingowe są bardzo podobne jak korekty dotyczące zaciągniętej pożyczki opisane w przykładzie 4, z tym wyjątkiem, że transakcja związana jest z otrzymaniem nowych środków trwałych zamiast z przepływem pieniądza, dlatego zaciągnięcie nowych umów leasingowych powinno korygować zmianę stanu ŚT zamiast pozycję w działalności finansowej. Otrzymane dotacje – wpływają na zmianę stanu RMK. O ile samo otrzymanie dotacji związane jest z wpływem gotówki, tak korekty mają na celu prawidłowe zaprezentowanie w CF tego zdarzenia. Wpływ dotacji powinien być wykazany w działalności finansowej, dlatego należy skorygować ze znakiem minus zmianę stanu RMK oraz ze znakiem dodatnim pozycję Rozliczenie w przychody otrzymanych dotacji w poprzednich okresach należy skorygować jedynie w działalności operacyjnej w pozycji ze znakiem ujemnym oraz zmianę stanu RMK ze znakiem dodatnim. W zależności od transakcji, które nastąpiły w okresie, mogą pojawić się także inne korekty. Dzięki sporządzaniu CF zgodnie z powyższym wzorcem łatwiejsze jest prześledzenie ewentualnych błędów oraz przygotowanie not objaśniających do tego sprawozdania. Na walnych zgromadzeniach każdorazowo zatwierdzane jest sprawozdanie finansowe. Spółdzielnie, dla których badanie przez biegłego rewidenta jest obowiązkowe, sporządzają również rachunek przepływów pieniężnych (dalej: rpp), najczęściej za pomocą metody pośredniej. Coraz częściej dane zawarte w rpp są przedmiotem zainteresowania członków, które objawiają się prostym, ale zasadnym pytaniem: „dlaczego, kwota nadwyżki bilansowej nie jest zgodna z kwotą przepływów pieniężnych? Skoro spółdzielnia osiągnęła zysk, to dlaczego o tę kwotę nie zwiększył się stan środków pieniężnych?” Poniższe opracowanie przybliży Państwu to zagadnienie. Wymogi sporządzania rachunku przepływów pieniężnych Rozpoczynając analizę rachunku przepływów pieniężnych, warto poznać podstawy prawne, budowę oraz zasady jego sporządzania. Wytyczne w zakresie wymogów sporządzania rpp określono w art. 48b ustawy o rachunkowości, gdzie zdefiniowano działalność operacyjną, inwestycyjną i finansową oraz w załączniku nr 1 do ustawy, gdzie umieszczono wzór rpp. Uzupełnieniem przepisów ustawy o rachunkowości jest Krajowy Standard Rachunkowości (KSR) nr 1 „Rachunek przepływów pieniężnych”, który w praktyce jest przewodnikiem po tej części sprawozdania finansowego. Uwaga! Rpp w sposób pełny obrazuje rzeczywiste przepływy pieniężne w spółdzielni – i w tym zakresie dopełnia obraz sytuacji finansowej, który wynika z bilansu oraz rachunku zysków i strat. W cytowanej ustawie w art. 48b ust. 3 zdefiniowano, co składa się na poszczególne grupy rachunku przepływów pieniężnych, a mianowicie:POLECAMY Działalność operacyjna – podstawowy rodzaj działalności jednostki oraz inne rodzaje działalności, niezaliczone do działalności inwestycyjnej (lokacyjnej) lub finansowej. Działalność ta związana jest z ogółem operacji wynikających z podstawowej (statutowej) działalności spółdzielni. Przepływy środków pieniężnych z działalności operacyjnej są z punktu widzenia wartości informacyjnej najważniejszą pozycją całego rachunku przepływów pieniężnych. Działalność inwestycyjna (lokacyjna) – nabywanie lub zbywanie składników aktywów trwałych i krótkoterminowych aktywów finansowych oraz wszystkie z nimi związane pieniężne koszty oraz korzyści. Czytając przepływy z działalności inwestycyjnej, otrzymujemy przede wszystkim informację, jakiej wielkości inwestycje i nowe zakupy spółdzielnia poczyniła oraz czy dokonuje sprzedaży posiadanego majątku. Działalność finansowa – pozyskiwanie lub utrata źródeł finansowania (zmiany w rozmiarach i relacjach kapitału własnego i obcego w jednostce) oraz wszystkie z nimi związane pieniężne koszty i korzyści. Ostatnia część rachunku przepływów pieniężnych pokazuje, w jaki sposób finansowana jest działalność spółdzielni (np. czy zaciągnięto kredyt lub inne zewnętrzne finansowanie, wysokość kosztów obsługi długu – odsetki). Przepływy pieniężne w spółdzielni Analizując rpp, można dokonać oceny źródeł pochodzenia środków pieniężnych, zbadać relacje pomiędzy nadwyżką bilansową, która jest wartością memoriałową (por. art. 6 ust. 1 a gotówką, oraz zapoznać się z kierunkami i kwotami wydatkowania środków pieniężnych. Przy analizie należy uwzględnić specyfikę działalności spółdzielni mieszkaniowych, tj. w zakresie działalności podstawowej – gospodarki zasobami mieszkaniowymi – działalność ta jest bezwynikowa, członkowie w ramach opłaty eksploatacyjnej pokrywają koszty. Stąd też o żadnym zysku w tej działalności nie może być mowy. Rpp w sposób pełny obrazuje rzeczywiste przepływy pieniężne w spółdzielni – i w tym zakresie dopełnia obraz sytuacji finansowej, który wynika z bilansu oraz rachunku zysków i strat. Ocenianie działalności spółdzielni tylko przez kategorię zysku netto należy traktować z ostrożnością, gdyż osiągnięty zysk nie jest tożsamy z uzyskaniem odpowiadającemu mu ekwiwalentowi środków pieniężnych. Równocześnie, stawianie ocen tylko na podstawie rpp, może także doprowadzić do mylnych wniosków. Metody sporządzania RPP Zdecydowana większość spółdzielni sporządza rpp metodą pośrednią, gdzie za punkt wyjścia w ustaleniu przepływów z działalności operacyjnej przyjmuje się zysk netto z rachunku zysków i strat, po czym koryguje tę kwotę o pozycje niezwiązane z działalnością operacyjną, jak i o kwoty niepowodujące zmian w stanie środków pieniężnych (np. amortyzacja). Natomiast przepływy z działalności inwestycyjnej i finansowej, niezależnie od wybranej metody sporządzania rpp, mają ten sam układ – dane wykazywać się powinno metodą bezpośrednią. Dzięki metodzie pośredniej łatwiej zobrazować zmiany w takich pozycjach, jak: należności czy zobowiązania krótkoterminowe, dzięki temu można szybko przeanalizować, jaki jest trend zmiany zadłużenia w opłatach za lokale mieszkalne bądź terminowość regulowania swoich zobowiązań przez spółdzielnię. Ocena sytuacji finansowej Jak już wspomniano powyżej, do oceny sytuacji finansowej posługiwanie się kategorią ekonomiczną, jaką jest zysk wykazywany w rachunku zysków i strat, obarczone jest ryzykiem. Jest to bowiem wartość księgowa ustalona zgodnie z zasadą memoriału, która nie zawsze musi odzwierciedlać przepływ środków pieniężnych. Upraszczając sprawę, można powiedzieć, że w spółdzielniach prawidłowo zarządzanych oraz utrzymujących płynność na odpowiednim poziomie: Kwota przychodów wykazanych w rachunku zysków i strat nie znajdzie pokrycia w zrealizowanych środkach pieniężnych, co jest głównie spowodowane powstawaniem zaległości w opłatach za lokale. To natomiast rodzi wzrost należności z tytułu dostaw i usług. Stąd też wzrost należności wykazuje się w rachunku przepływów pieniężnych ze znakiem minus – tym samym koryguje się wynik księgowy o niezrealizowane kasowo przychody. Koszty działalności spółdzielni zostały opłacone (koszt = wydatek). Kwota zobowiązań z tytułu dostaw i usług wykazana w bilansie oznacza wówczas nieopłaconą na dzień bilansowy kwotę kosztów roku bieżącego. W większości przypadków zobowiązania te zostają spłacone w styczniu roku następnego. Zmniejszenie stanu zobowiązań wiązać będzie się natomiast ze zmniejszeniem stanu środków pieniężnych. Wskaźniki finansowe Na marginesie powyższych rozważań związanych z przychodami/kosztami i ich wpływem na stan środków pieniężnych, a w konsekwencji na ocenę sytuacji jednostki, wspomnieć należy, że z uwagi na specyfikę działalności spółdzielni dokonywanie oceny ich stanu finansowego, tylko na podstawie zysku netto i wskaźników wyliczanych na podstawie tej wartości, jest obarczone wysokim ryzykiem. Jak już wspomniano, zysk netto jest tylko wartością księgową. Do tego zastrzeżenia dodać należy kolejne: podstawowym celem działalności spółdzielni jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych członków i ich rodzin, a nie wypracowywanie zysku (co dotyczy GZM-u). W raportach z badania ksiąg rachunkowych biegli rewidenci operują często takimi wskaźnikami, jak na przykład rentowność netto, liczona jako zysk netto / przychody ze sprzedaży. Przy interpretacji takich wskaźników pamiętać należy o powyższym zastrzeżeniu oraz o tym, że wykazywany w rachunku zysków i strat zysk netto dotyczy tylko działalności niezwiązanej z GZM (nadwyżka/niedobór na GZM traktowana jest jako rozliczenia międzyokresowe). Ponadto, w przychodach ze sprzedaży ujęte są wszystkie przychody, niezależnie od źródeł pochodzenia, natomiast sam zysk, jak wspomniano, dotyczy tylko wycinka działalności. Oprócz wskazanych wyżej, na przykład operacji gospodarczych powodujących zmianę stanu środków pieniężnych w spółdzielniach mogą wystąpić zdarzenia, które nie powodują takiej zmiany. Na przykład: przeksięgowanie środków trwałych w budowie (nakłady) na stan środków trwałych, związane z zakończeniem procesu inwestycyjnego i rozpoczęciem użytkowania środka trwałego, odprowadzenie gotówki z kasy na rachunek bankowy, przekazanie nadwyżki bilansowej na fundusz remontowy. Ustalanie nadwyżki bilansowej W tym miejscu wspomnieć należy, że przy ustalaniu nadwyżki bilansowej spółdzielnie powinny kierować się nadrzędnymi zasadami rachunkowości, w tym zasadą ostrożności (art. 7 ust. 1 ustawy o rachunkowości). Oznacza to, że w wyniku finansowym należy uwzględnić wyłącznie niewątpliwe przychody i koszty oraz zmniejszenia wartości użytkowej lub handlowej składników aktywów. Kwestia ta ma niebagatelne znaczenie dla prawidłowości gospodarki finansowej spółdzielni, a w szczególności jej gospodarki remontowej. W przypadku zawyżenia wyniku finansowego, na przykład poprzez nieutworzenie odpisów aktualizujących należności, których odzyskanie jest co najmniej wątpliwe, walne zgromadzenie spółdzielni przeznacza na fundusz remontowy środki, które nie mają odzwierciedlenia w środkach pieniężnych. W przyszłości może się więc okazać, że na koncie funduszu remontowego są tylko „wirtualne” pieniądze. Odroczony podatek Zanim przejdziemy do przedst... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 12 wydań czasopisma "Mieszkanie i Wspólnota" Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online Pełen dostęp do archiwalnych numerów czasopisma w wersji elektronicznej ...i wiele więcej! Sprawdź

darowizna w rachunku przepływów pieniężnych